HIV και χρήση ουσιών
Η ενδοφλέβια χρήση ουσιών ήταν και εξακολουθεί να είναι ένας συχνός τρόπος μετάδοσης του HIV. Τα άτομα που κάνουν ενδοφλέβια χρήση ουσιών διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο να εκτεθούν στον HIV από τον HIV εάν μοιράζονται βελόνες, σύριγγες ή άλλα σύνεργα χρήσης. Επιπλέον, η (ενδοφλέβια ή μη) χρήση ουσιών μπορεί να επηρεάσει την κρίση, οδηγώντας σε σεξουαλική συμπεριφορά υψηλότερου κινδύνου και αυξημένη πιθανότητα κοινής χρήσης εξοπλισμού.
Παλαιότερα, το HIV/AIDS αντιμετωπιζόταν συχνά ως μια ασθένεια που επηρέαζε μόνο ορισμένες κοινότητες, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων που κάνουν ενδοφλέβια χρήση ουσιών. Ως αποτέλεσμα, τα άτομα που κάνουν χρήση ψυχοδραστικών ουσιών συχνά στιγματίζονταν και περιθωριοποιούνταν. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τους αρνούνταν την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και τη θεραπεία λόγω διακρίσεων και κοινωνικού στιγματισμού.
Ωστόσο, τα άτομα που κάνουν χρήση ψυχοδραστικών ουσιών και οι σύμμαχοί τους κινητοποιήθηκαν και αγωνίστηκαν για τα δικαιώματά τους, διεκδικώντας πρόσβαση σε υπηρεσίες πρόληψης και θεραπείας του HIV. Δημιουργήθηκαν προγράμματα μείωσης βλάβης που συμβάλλουν στη μείωση του κινδύνου μετάδοσης του HIV μεταξύ των ατόμων που κάνουν ενδοφλέβια χρήση ουσιών. Τα προγράμματα αυτά παρέχουν kits ασφαλέστερης χρήσης ουσιών καθώς και εκπαίδευση σχετικά με ασφαλέστερες πρακτικές.
Επιπλέον, οι αγώνες των ατόμων που κάνουν χρήση ψυχοδραστικών ουσιών και των συμμάχων τους βοήθησαν στην αλλαγή της δημόσιας αντίληψης για το HIV/AIDS, αναγνωρίζοντας ότι δεν περιορίζεται σε ορισμένες ομάδες, αλλά μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε άτομο. Αυτό οδήγησε στην αύξηση της χρηματοδότησης των πρωτοβουλιών έρευνας, πρόληψης και θεραπείας, προς όφελος όχι μόνο των ατόμων που κάνουν χρήση ψυχοδραστικών ουσιών αλλά και όλων των κοινωνικών ομάδων που πλήττονται από το HIV/AIDS.
Παρά τις προσπάθειες αυτές, τα άτομα που κάνουν ενδοφλέβια χρήση ουσιών εξακολουθούν να πλήττονται δυσανάλογα από τον HIV. Η πρόσβαση σε υπηρεσίες πρόληψης και θεραπείας εξακολουθεί να αποτελεί μια πρόκληση εξαιτίας παραγόντων όπως το στίγμα, η ποινικοποίηση και η φτώχεια. Υπάρχει συνεχής ανάγκη για ολοκληρωμένα προγράμματα μείωσης βλάβης και για την αντιμετώπιση των υποκείμενων κοινωνικών παραγόντων της υγείας που συμβάλλουν στη χρήση ψυχοδραστικών ουσιών και στο HIV/AIDS.